Vergeten sporen

VERGETEN SPOREN

Rails oubliés

Scailmont

Bassin de Bellecourt

Steinfort

Marcoing

Vergeten moet je hier bekijken in ruimere zin. Stukken spoor die zijn blijven liggen na de opbraak van een spoorlijn, op een moeilijke plek (een overweg), buiten het spoorwegdomein (privé-aansluiting), of inderdaad ‘vergeten’, zo kom je er hier en daar nog wel tegen. Soms laat men een heel baanvak ongemoeid met het oog op toeristische uitbating, eventueel met spoorfietsen. Midden de 20e eeuw bleven uit militair-strategische overwegingen zowat overal afgedankte spoorlijnen nog veel decennia gewoon liggen, al kregen sommige nu en dan een vrij summiere onderhoudsbeurt. Tot Defensie tot de slotsom kwam dat men er evengoed zonder kon, en men de vele kilometer rottende dwarsliggers, volledig overgroeid door ondoordringbare oerwouden van braam- en andere stekelige struiken, niet snel genoeg kon uitbreken. Daarnaast gebeurt het wel dat men hier of daar (vage) toekomstplannen heeft, maar met schier hetzelfde resultaat wegens eindeloos getalm. En dan heb je nog die baanvakken die vooralsnog in dienst blijven als industriële aansluiting, soms onder een ander lijnnummer – waarbij de oorspronkelijke functie al gauw in de vergeethoek geraakt.
Ook al zijn er mogelijkheden genoeg – en een onverwachte vondst is nooit uit te sluiten – toch blijft tegenwoordig het aantal ‘vergeten’ sporen veeleer bescheiden, zeker in België, en vooral in Vlaanderen, waar men al vrij snel ‘schoon schip’ wil maken. Ook in Duitsland gaat men vaak vrij snel over tot afbraak. In Frankrijk daarentegen…

Hierna een reeks items over de brugruïne bij GOUVY, NOORDERWIJK-MORKHOVEN, TRIEU-A-VALLEE, GRANDE MARIE, de GAVERBEEK, OUGRÉE, de 'laatste eindjes', het vergeten spoor in WATERSCHEI, OSSEGEM, RUIEN e.a.
met helemaal onderaan de FOTOGALERIJ.
Om overbelasting van deze pagina tegen te gaan staan SOURBRODT en het grensoverschrijdende baanvak van RAEREN naar WALHEIM nu op een aparte pagina, gewijd aan de Vennbahn.

Vergeten brug...

Haie de Bellain (Gouvy) - 23 april 1975

...en op 15 februari 2019

Komende uit Bastogne en kort voor de aansluiting met spoorlijn 42 Liège-Luxembourg, even voor het station Gouvy, loopt de voormalige lijn 163 door een vrij diepe sleuf op de flank van de ‘Haie de Bellain’, een beboste heuvel vlakbij de grens met het Groothertogdom. Te oordelen naar de bouwstijl werd hier bij de verbreding voor het dubbelspoor tijdens WO I de oorspronkelijke brug op de lokale weg tussen Gouvy en Hautbellain (L) vervangen door deze betonnen overbrugging. Zwaar beschadigd op het einde van WO II, wellicht tijdens het Ardennenoffensief, bleven dit brugdek en andere overblijfselen daar gewoon liggen, aan weerszijden van de begin de jaren 30 op enkelspoor teruggebrachte spoorlijn. Nadien werd de wegverbinding hersteld mits een scherpe lus rond het obstakel en een onbemande overweg op de spoorlijn zelf. Dertig jaar later, op 23 april 1975, lagen de brokstukken daar nog. Op 15 februari 2019, meer dan 40 jaar daarna, lagen ze er nog steeds, goed verborgen tussen de bomen en het struikgewas die sinds de opbraak van het spoor rond 1994 de sleuf hebben ingepalmd, en volkomen onzichtbaar van op de vroegere overweg waar een parking werd aangelegd voor de gebruikers van de vanaf daar geasfalteerde spoorwegbedding.

Ce passage supérieur, peu avant la jonction de la ligne de Bastogne (163) avec la ligne 42 Liège-Gouvy et datant vraisemblablement de la mise à double voie pendant la première guerre, surplombait une profonde tranchée sur la flanc de la ‘Haie de Bellain’, une colline boisée près de la frontière Grand-Ducale. Gravement endommagé à la fin de la dernière guerre, il fut remplacé par un passage à niveau non gardé à deux pas de là, le chemin local entre les villages de Gouvy et de Hautbellain (L) effectuant une boucle à cet endroit. Par contre, les restes de l’ouvrage de part et d’autre de la voie ne furent jamais remblayés, et sont toujours en place, quoique invisibles dans la végétation fort dense qui occupe aujourd’hui toute la tranchée, la voie ayant été démontée il y a 25 ans déjà et la plate-forme asphaltée à partir de cet endroit.

(wordt vervolgd - à suivre)

Noorderwijk-Morkhoven

Vanop wat ooit een overweg was op de voormalige lijn 29 zie je alleen een rechte, eentonig grauwe asfaltlint. Het station zelf werd in april 1975 gesloopt, de spoorlijn zelf verdween einde de jaren 80 richting Aarschot, tien jaar later ook richting Herentals, alvast tot de E313 bij Veldhoven. Het is dat een recente luchtfoto ons de tip gaf, anders hadden we het nooit geweten. Ruim 150 m voorbij de overweg zie je het voormalige uitwijkspoor al mooi liggen. En wat opzij warempel nog een tweede spoor, gedeeltelijk begroeid en mooi aansluitend op de nog steeds aanwezige bakstenen laadkaai. Wellicht heeft men hier de spoorlijn in zeven haasten moeten opbreken om te kunnen asfalteren. Hoe anders verklaar je dat het 450 meter lange uitwijkspoor er zo goed als intact bijligt, mooi zichtbaar onder overhangend en begin februari gelukkig nog bladloos struikgewas.

Halfweg een nog niet zo heel oude wissel voor het 250 meter lange kopspoor waarvan enkele coupons pas heel onlangs uit de spoorbedding werden getrokken. Een ouder exemplaar van deze wissel zie je op de foto hierboven links (18 april 1975) met in de verte enkele wagons voor de lokale kolenhandel en het reeds half afgebroken stationsgebouw van Noorderwijk-Morkhoven.

Al bij al een fraai geheel, maar helaas hopeloos werkloos, ondanks herhaaldelijk geuite intenties om de hele lijn ooit terug in dienst te nemen als essentiële link op de regionale as Leuven-Turnhout. Maar helaas zonder gevolg, althans tot hiertoe.

Uiterst links de wissel van de militaire spoorlijn richting Oosterwijk (foto 18 april 1975), die tot het einde van de 20e eeuw het behoud van lijn 29 rechtvaardigde, zij het enkel nog tot Noorderwijk-Morkhoven. Daarna kreeg het militaire tracé al gauw zijn laag asfalt (foto 5 februari 2019).

Surprenants vestiges sur une ligne abandonnée depuis vingt ans déjà (Herentals-Aarschot). Ainsi, l'évitement et la voie en impasse de Noorderwijk-Morkhoven sont toujours en place, y compris l'aiguillage, et cela malgré l'asphaltage de cet ancien tracé (photos de 1975 et 2019).

Trieu-à-Vallée

Un bout de tracé ferroviaire perdu d’à peine 200 mètres sur une ligne oubliée, coincé entre l’autoroute et le nouveau canal. Pas la peine de faire le détour, si ce n’était cette courte portion de voie (tout au plus une vingtaine de mètres) tout aussi perdue, juchée sur un passage supérieur surplombant une petite route en cul-de-sac, coupée net par cette même autoroute. Et dire que, sans ce tuyau providentiel, cette vénérable relique de la ligne Houdeng-Soignies serait passée inaperçue (FD, le 20 janvier 2019).

Een vergeten stukje spoorwegtracé op een al even vergeten spoorlijn, amper 200 meter lang, in een afgelegen uithoek, gekneld tussen de autoweg en het nieuwe kanaal. Zo zijn er nog, maar niet noodzakelijk met ook nog een kort eindje spoor (hooguit een 20-tal m) bovenop een brug over een doodlopende weg, een van de weinige die nog intact zijn gebleven op dit in 1959 opgegeven binnenlijntje van Houdeng-Goegnies naar Soignies. En dit alles dankzij een gouden tip, zonder dewelke wij het nooit zouden geweten hebben, laat staan gevonden (FD, 20 januari 2019).

Grande Marie

Nadat begin de jaren 60 spoorlijn 141 op enkelspoor was teruggebracht werd de voormalige N6 (nu N27) tussen Feluy en Seneffe rechtgetrokken en kwam deze overweg tot stand. Niet voor heel lang, want einde de jaren 70 werd dan toch een punt gezet achter de lokale goederenbediening. Toch duurde het nog tot februari 1986 eer het spoor werd uitgebroken. Behalve dan, zoals in die tijd wel meer gebeurde, op de overweg. Dat was een zorg voor de toenmalige 'Bruggen en Wegen' wanneer ze de steenweg zouden aanpakken. Maar tot op heden is dit nog altijd niet gebeurd. En dus, ruim 30 jaar later, is dit stukje spoor nog steeds aanwezig onder het asfalt dat deze 'vergetelheid' moest toedekken.

Grande Marie (Seneffe) - de toenmalige overweg op lijn 141, met in de verte de brug van de N6 van voor deze werd rechtgetrokken (28 mei 1979). Na de opbraak werd de uitgraving tussen de overweg en de brug volledig opgevuld met ??? en aan de natuur teruggegeven (30 december 2018).

L'ancien passage à niveau de la Grande Marie (Seneffe) existe tounjours - vue de droite, le 30 décembre 2018 - même s'il ne s'agit plus que d'une infime portion de voie noyée dans la chaussée, alors que la tranchée de la ligne 141 entre le PN et le pont (au loin sur la vue de gauche, de 1979) a depuis été soigneusement comblée.

Langs de Gaverbeek

Het natuurgebied ‘De oude Spoorwegberm’, opgebouwd in en rond het verlaten baanvak Waregem - St-Eloois-Vijve, op de oude lijn naar Ingelmunster, en beheerd door Natuurpunt, mag je wel uniek noemen. Immers, het sinds midden de jaren 80 ongebruikte spoor is er nog grotendeels aanwezig, zij het compleet onberijdbaar en gedeeltelijk overgroeid. Wat de vereniging niet weerhouden heeft om er een uit Polen afkomstige reizigersrijtuig te plaatsen als (stilstaand) onderkomen voor de beheerders van het natuurgebied. Het spoor zelf is ruim 1 km lang, vanaf halfweg de scherpe bocht na Waregem tot voorbij de lage brug over de Gaverbeek. Het overige deel van het tracé werd jaren geleden echter ingepalmd voor een nieuwe toegangsweg naar de parking van het ziekenhuis, tot aan het voormalige station St-Eloois-Vijve dat nog steeds aanwezig is en waar een kort stukje spoor werd ingebed in de asfaltlaag naast het station (rechts op de foto, 16 februari 2018). Toch niet als troostprijs?

Une belle portion de la courte section Waregem-St-Eloois-Vijve, de l’ancienne ligne vers Ingelmunster, est aujourd’hui gérée comme réserve naturelle par l’association Natuurpunt. Particularité surprenante, la voie subsiste sur plus d’un km, quoique inutilisable, avec une ancienne voiture voyageurs Polonaise comme pied-à-terre fixe pour les volontaires de l’association. Au bout du parcours, un joli ponceau en briques sur le Gaverbeek, peu avant l’ancienne gare de St-Eloois-Vijve, en excellent état, et où une infime portion de voie a été figée dans la couche de tarmac face à la gare (à droite sur la photo ci-devant).

Terminus Ougrée

Soms vind je, al dan niet toevallig, nog iets uit een lang vervlogen verleden. Zo ook vlakbij de nieuwe NMBS-halte Ougrée, waar ooit het station stond én het eindpunt van de tramlijn Liège-Ougrée – later herleid tot een pendeldienst van op de linker Maasoever, waar de hoofdlijn liep. Enkele jaren voor het einde van het RELSE-net in 1968 (cfr. foto van de maand april) ging dit pendeltje voor de bijl.

Toch, ruim een halve eeuw later, en afgezien van de bedenkelijke staat van dit restspoor, zou je bijna gaan geloven in de terugkeer van de Luikse tram waar al jaren over gepalaverd wordt. Nog wat geduld, misschien komt het ooit zover. Maar niet tot Ougrée, want de brug over de Maas heeft inmiddels de duimen moeten leggen voor een “moderner” exemplaar verderop.

Vénérable relique à deux pas de la nouvelle halte SNCB d’Ougrée, l’ancien terminus du tram Liège-Ougrée, réduit à une navette depuis la rive gauche peu de temps avant de disparaître, précédant de quelques années la fin du réseau RELSE en 1968 (cfr. la photo du mois d’avril). Prélude au retour du tram à Liège? En tout cas pas sur ces voies d’un autre âge, abandonnées depuis plus d’un demi-siècle déjà (vues respectives du 19 octobre et du 26 janvier 2018).

De laatste eindjes Derniers moignons

Oisquercq

Hoewel lijn 106 naar Ecaussinnes al bijna 30 jaar geleden werd uitgebroken, is dit ca. 900 meter lange geëlektrificeerde baanvak nog intact, tot aan de rand van Oisquercq, het eerste dorp voorbij Clabecq. Tot vandaag dient het als uitloper van de goederenbundel (eertijds Vorming) van Clabecq die in dienst blijft voor de bediening van de staalfabriek van Ittre, aan de overzijde van het kanaal, links buiten beeld. Deze plek is niet toegankelijk voor onbevoegden. Daarom deze foto gemaakt op 29 mei 1993, tijdens een studiereis voor spoorwegliefhebbers. Het baken links had betrekking op het vier jaar voordien uitgebroken baanvak van lijn 106.

Cette portion électrifiée de la ligne 106, jusqu’au village de Oisquercq, sert aujourd’hui de voie de débord pour le faisceau de Clabecq, toujours en service pour la desserte de l’aciérie de Ittre. Comme l’endroit est inaccessible, nous présentons une vue de 1993, prise lors d’un voyage d’études pour amateurs ferroviaires.

Neerpelt

Dit is alles wat overblijft van voormalige spoorlijn 18 van Winterslag (thans Genk-Goederen) naar Achel en Valkenswaard (NL). En zoals elders ook hier als uitloopspoor, toch nog zo’n 450 meter lang. Dat heeft het station Neerpelt wel nodig sinds de drastische inkrimping van het aantal uitwijksporen – net geen tabula rasa – al wordt dit eindje zo te zien maar weinig gebruikt. Uitbreken is hier echter (nog) niet aan de orde, met al die geruchten over nieuwe trafieken op de IJzeren Rijn, de mogelijke elektrificatie ervan, of zelfs de eventuele heraanleg van… jawel, lijn 18. Nu ja, nog niet te rap van stapel lopen en eerst zien, als men weet dat sommige 'plannen' al meer dan 20 jaar aanslepen.

450 mètres, c'est tout ce qui reste de l'ancienne ligne 18 (Winterslag-Achel-NL), à la sortie sud de la gare de Neerpelt. A moins qu'un jour les plans de remise en service de cette ligne n'aboutissent enfin?

Gouvy

Dit stukje spoor vanuit het station Gouvy, toch nog zo’n 2 km lang, werd enkele jaren geleden heraangelegd in het verlengde van het onooglijke stompje dat overbleef van de spoorlijn naar Sankt-Vith die dit jaar (2018) precies 100 jaar geleden in gebruik kwam. Deze door de bezetter uitgedachte strategische as kreeg later het lijnnummer 163, in het verlengde van de bestaande lijn 163 uit Bastogne en Libramont, die inmiddels op dubbel spoor was gebracht. In de jaren 50 en 60 werd het baanvak naar Sankt-Vith evenwel stelselmatig afgebouwd, met dit stukje spoor als laatste en thans herrezen (=heraangelegd) overblijfsel. Alhoewel, van de voorziene trafiek naar/van het houtplatform van Courtil was op deze 19 april 2018 vooralsnog niets te merken. De zoveelste misrekening voor de initiatiefnemer, de intercommunale Idelux? Toch niet, want nog geen half jaar later (oktober) zag het spoor er al goed gebruikt uit.

Ce court tronçon de 2 km depuis Gouvy fut récemment construit sur le tracé de l’ancienne ligne vers St-Vith. Cette ligne stratégique fut mise en service par l’occupant en 1918, il y a exactement un siècle, et progressivement démantelée dans les années 50 et 60. Quant au trafic de bois vers le zoning de Courtil, promu par l’intercommunale Idelux, c’est en vain qu’on l’attendait ce 19 avril 2018. Mais entre-temps il a enfin démarré, et en octobre la voie était nettement utilisée.

Tournai

Zo’n 150 à 175 meter lang, geëlektrificeerd en al, dit kopspoor aan het uiteinde van het station Tournai. Duidelijk in gebruik voor het rangeren van lange pendelaarskonvooien, zoals je er wel meer aantreft bij grotere stations. Niets bijzonders dus, was het niet de aanzet van de medio 1950 voor reizigers gesloten spoorlijn 87 naar Amougies (en verder). Wel bleef deze lijn nog functioneren als industrielijn, van Tournai tot even voor Kain, ruim 1 km verder, onder het lijnnummer 231, en dit tot midden de jaren 70.
Soortgelijke eindjes vind je nog hier en daar op het Belgische net, al is hun aantal behoorlijk gekrompen. En dus gaan wij de komende tijd daarnaar op zoek. Enkele hebben we al gevonden, maar er zijn er allicht nog meer. Niet gedraald dus, want de tabula rasa woedt nog steeds. Wat dit kopspoortje betreft, geen nood. De foto's dateren van 6 april 2010, maar dit voorjaar (2018) stond het er nog, in gebruik en al.

Cette courte section en impasse à la sortie de la gare de Tournai, guère plus de 150 m mais électrifiée, sert pour la manoeuvre des longs convois en fin de service. Ce n’est autre que l’amorce de la défunte ligne 87 vers Amougies, fermée aux voyageurs en 1950 mais maintenue jusque vers 1975 comme ligne industrielle jusqu’aux abords de Kain, à peine 1 km plus loin. D’autres moignons de lignes disparues existent encore ça et là, comme tiroir de manoeuvre, mais leur nombre décline d’année en année, tabula rasa oblige. Nous en reparlerons.

Landen

In het midden spoorlijn 127 naar Hannut, Huccorgne en Huy, geëlektrificeerd en al? Vergeet het. Van deze lijn, in 1963 gesloten voor reizigersverkeer, is alleen dit stompje nog in gebruik, in precies dezelfde omstandigheden als op lijn 87 in Tournai - zie hierboven. Aan het andere uiteinde ligt het baanvak Huy/Statte-Moha er al jaren ongebruikt bij, ondanks een aanzienlijk potentieel, vergeefs wachtend op enige trafiek... of op de afbraak.

Au milieu, la ligne 127 vers Hannut, Huccorgne et Huy électrifiée? Hélas, sur cette ligne, fermée aux voyageurs en 1963, seul ce moignon connaît à ce jour une certaine activité ferroviaire, au même titre que la 87 au départ de Tournai (voir ci-dessus). A l'autre bout, la section Huy/Statte-Moha, inutilisée malgré un potentiel considérable, attend en vain une reprise du trafic, sinon le démontage pur et simple.

Waterschei

Kan het contrast nog groter? Vlak naast een hypermoderne voetbaltempel (hier buiten beeld) dit modern ogend stationsgebouw, geflankeerd door even moderne lichtseinen. Deze laatste hebben amper gediend, want de modernisering van de seininrichting op dit deel van het Kolenspoor (lijn 21A naar As en verder naar Eisden) viel zowat samen met de gefaseerde sluiting van de Limburgse mijnen, nu al zo'n 30 jaar geleden. Meteen ook het doodvonnis voor het toen nog intens gebruikte spoorwegnet rond Genk. Aan plannen voor de reactivering van het Kolenspoor ontbrak het daarna niet, zelfs nu nog. Wellicht de reden waarom deze verlaten spoorlijn tot vandaag nog steeds op betere tijden ligt te wachten (13 februari 2018).

Ossegem

In Zwitserland doen ze het, maar elders is het vergeefs zoeken naar een distributieketen die (nog) gebruik maakt van het spoor. Nochtans moet het hier in St-Jans-Molenbeek nog niet zo bijster lang geleden zijn dat dit stukje spoor naar het hoofdkwartier van Delhaize aan de Ossegemstraat nog in gebruik was. Te oordelen naar de vrije ruimte tussen beide woontorens moet dit zelfs een (heel) belangrijke spooraansluiting zijn geweest, dat men die dure (bouw)grond zomaar ‘onbenut’ heeft gelaten. Probeer dat vandaag eens en ze verklaren je voor gek.
Daar vlakbij, rechtover het metrostation Beekkant, vind je bovendien nog een ander goederenspoor, al even verlaten, zij het kruiselings over het Delhaizespoor. En dan maar al die vrachtwagens uit de smalle straten willen houden? (de foto is van 11 mei 2014 – het Oxfammagazijn heeft inmiddels plaats geruimd voor ‘Galerie de la Recup’)

Deux immeubles-tours qui s'écartent pour laisser passer une paire de rails? Dans les années 60 peut-être. Mais aujourd'hui? Hélas, ce raccordement au quartier général de Delhaize de la Rue d'Ossegem à Molenbeek-St-Jean n'est plus utilisé depuis un bon bout de temps déjà. Pas plus que cet autre portion de voie qui le croise en face de la station de métro Beekkant (11 mai 2014)

Ougrée

Un passage à niveau sans rails? Cela existe. Comme ici à Ougrée, où l'on n'a pas attendu un démontage pour couler une nouvelle couche de bitume, alors que de part et d'autre la voie existe toujours. Prête à fonctionner, dirait-on.

Ougrée bij valavond. Alles is er, ook de waarschuwingslichten en de slagbomen. Alleen... het spoor ontbreekt. In het industriële kerkhof rond Seraing kom je bij verrassing weleens een en ander tegen. Hier heeft men duidelijk niet gewacht op de ontmanteling om een nieuw laagje asfalt te gieten. Maar aan weerskanten ligt het spoor er nog steeds, in goede staat en gebruiksklaar zou je haast zeggen (26 januari 2018).

Ruien

Na de sluiting voor reizigersverkeer bleef het baanvak Leupegem-Ruien (lijn 85) nog veertig jaar lang in dienst voor goederenverkeer, met een aanzienlijke kolentrafiek voor de bevoorrading van de elektrische centrale van Ruien. Rond de eeuwwisseling werd de spoordienst gestaakt ten voordele van de aanvoer per binnenschip.
Vandaag is de centrale ontmanteld en de spoorlijn opgebroken, op deze stille getuige na: de spooraansluiting tussen lijn 85 en de centrale, verkeerslichten incluis, bijna 20 jaar na het einde (23 februari 2018).

Alors que la ligne d'approvisionnement n°85 et la centrale électrique de Ruien, toutes deux abandonnées et démantelées, ont disparu depuis bien d'années déjà, la voie de raccordement entre les deux est toujours en place, y compris la signalisation routière (23 février 2018).

Ciney

Vlak buiten Ciney, hartje Condroz, loopt dit amper gebruikte industriële verbindingsspoor roemloos dood in een donkere sleuf achter de huizen, tussen allerhande grond- en andere onbestemde afval – triestige gewoonte die je wel vaker tegenkomt langsheen oude spoorlijnen, uitgebroken of niet (foto 7 maart 2011). In feite is dit alles wat hier overblijft van de voormalige lijn 126 naar Huy en Statte – hooguit 700 meter spoor dat tot vandaag behouden bleef ten behoeve van het metaalconstructiebedrijf Ronveaux dat heel sporadisch nog eens een groot werkstuk per spoor wil verzenden. Eens voorbij dit sluikstort werd de spoorwegbedding geasfalteerd tot Marchin, zo’n 36 km verder, alwaar een andere metaalbedrijf (TDM, thans onderdeel van Arcelor-Mittal) de laatste 4,5 km van deze spoorlijn van voldoende trafiek voorziet om dit prachtig restlijntje vooralsnog in stand te houden. Heel anders dan hier in Ciney, waar de Condrozlijn 126 op sterven na dood is.

Piéton

Op spoorlijn 110 van Piéton naar Anderlues (en verder) reed de laatste goederentrein in 1986. Op 15 april 2010 ziet deze al bijna een kwarteeuw opgegeven spoorlijn er aan de uitrit voorbij PIETON nog behoorlijk uit. Toch is niet elke spoorlijn die er bereden uitziet meteen oké. Honderd meter verderop eindigt het spoor abrupt, ergens midden in een hoop struikgewas. Blijkbaar wordt dit stukje spoor af en toe nog gebruikt voor het uitwijken of rangeren van (lange) goederentreinen. Of moeten we zeggen ‘diensttreinen’, want op de reizigerstreinen na is de laatste trafiek van betekenis in Piéton dat uit de werkplaats Bascoup (lijn 113) waar allerhande wissels en andere spoorapparaten gemonteerd worden en daarna weggebracht naar de meest uiteenlopende locaties op het spoorwegnet. Vooralsnog per spoor. Begrijpelijk dus dat de infrastructuurbeheerder in al zijn afbraakwoede dit vergeten kopspoor over het hoofd zag, tot heel onlangs toch. En dat terwijl de vlakbij gelegen restlijn naar Fontaine-l'Evêque inmiddels voor de bijl ging.