Oude spoorwegbruggen en viaducten

BRUGGEN & VIADUCTEN

De fotogalerij vind je onderaan deze pagina.
La galerie photos se trouve en bas de cette page.

Ponts & Viaducs

Sinds de begindagen van Railations ging veel aandacht naar tal van viaducten of hun overblijfselen. Naast die van ECAUSSINNES en HEMMERES spreken de ruïnes van het viaduct van HERMANMONT nog het meest tot de verbeelding.
Daarnaast heb je ook de viaductruïnes van MEMBRE, BOHAN en ARQUENNES. Het afgebroken viaduct van BORNIVAL en de verdwenen staalconstructie van EUVEREM (NL) worden evenmin vergeten. En dan heb je ook nog de mooie reeks viaducten op de GOTTARDO DELL'UMBRIA bij Spoleto (Italië) en de kunstwerken op de CFD LOZÈRE in de Zuid-Franse Cévennes.

Hierna geeft de rubriek 'STATIGE BOGEN' een overzicht van de grote 'klassieke' spoorviaducten in België - naoorlogse en recente constructies niet inbegrepen. De volgende rubriek omvat een aantal kunstwerken van diverse pluimage, o.a. te Eksaarde, St-Katarina-Lombeek, Muizen e.a. Tenslotte vind je onderaan een galerij met een hele reeks foto's, zij het zonder veel uitleg.
Al deze rubrieken worden nu en dan verder aangevuld.
De merkwaardige kunstwerken, dus ook deze in zuidelijk Frankrijk, zijn overgebracht naar een eigen pagina.
Bruggen en viaducten op het voormalige buurtspoorwegnet vind je eveneens op een aparte pagina.

Plusieurs viaducs ferroviaires font l'objet de rubriques appropriées ou sont repris dans d'autres dossiers (voir ci-devant). Ci-après vous trouverez trois rubriques différentes: la première fait le tour des grands viaducs ferroviaires à arches maçonnées ou coulées de Belgique, la deuxième donne une série d'ouvrages divers, et enfin , en bas de page, une galerie photos.
Les viaducs remarquables, dont ceux de France méridionale, sont transférés vers une nouvelle page 'ouvrages remarquables', tout comme les ouvrages similaires sur d'anciennes lignes vicinales.

Statige bogen

Arcades majestueuses

Voor deze rubriek gingen we op zoek naar de spoorwegviaducten met het grootste aantal bogen in België, ongeacht hun spanwijdte, gemetst of in beton, al dan niet in gebruik of verdwenen. Stalen of gemengde constructies komen dus niet aan bod, evenmin als naoorlogse en meer recente kunstwerken. Om het overzichtelijk te houden beperken we ons vooralsnog tot minimum 7 bogen, wat ons toch een twintigtal kunstwerken oplevert. Deze lijst is niet per se volledig, en kan dus verder aangevuld worden, ook qua beeldmateriaal, zoveel mogelijk met eigen beelden. Sommige kunstwerken die eerder al aan bod kwamen worden hier gedeeltelijk of volledig overgenomen, zo niet komt er een verwijzing naar de betrokken pagina.
Let wel: qua afmetingen zoeken we niet naar de meest accurate gegevens. Maar omdat we hier meer dan eens aanzienlijke verschillen vaststellen tussen de geraadpleegde bronnen onderling, beschouwen we luchtfoto's en officiële kaarten in principe als de meest betrouwbare. Wat meteen enkele verschillen verklaart met eerder op deze website gepubliceerde gegevens.
Lees hierover ook onze 'Tussenstand' van 26 februari 2023.

Cette rubrique regroupe tous les grands viaducs à arches maçonnées ou bétonnées de Belgique, existants ou disparus. Les ouvrages métalliques ou mixtes ne sont donc pas concernés, pas plus que ceux de construction récente (LGV et autres). Afin d'y voir clair et jusqu'à nouvel avis nous nous limitons à ceux comptant au moins 7 arches. Cette liste n'est pas nécessairement exhaustive, pas plus que l'iconograhie, que nous comptons bien étoffer dans la mesure de nos moyens. Enfin, certains ouvrages déjà traités auparavant, comme celui de Born, sont repris ci-après, sinon munis d'un lien vers la rubrique ou le chapitre ad hoc.
Attention: comme plus d'une fois les dimensions de ces ouvrages varient assez fort selon la source consultée, nous ne considérons que les photos aériennes et les cartes officiëlles comme sources fiables. Ce qui explique certaines différences avec des données publiées antérieurement par nos soins.

OVER DE AMBLÈVE

Niet minder dan vier grote viaducten op het schilderachtige baanvak tussen Aywaille en Trois-Ponts op de thans geëlektrificeerde en op enkelspoor teruggebrachte lijn 42, ook bekend als de 'Ligne de l'Amblève'. Alle vier werden ze gebouwd tussen 1880 en 1890. Twee ervan, deze van Remouchamps (182 m) en Roanne-Coo (188 m), waren aanvankelijk 'gemengde' kunstwerken, elk met tussen hun 7 bogen een stalen brugdek dat de rivier ovespande. In mei 1940 werd deze echter opgeblazen, en nadien vervangen door drie nieuwe bogen, zodat ze thans allebei 10 bogen tellen. Dat van Roanne-Coo, wellicht de meest bekende, beschrijft bovendien een wijde boog tussen een korte tunnel en het thans verdwenen station Roanne-Coo.

Roanne-Coo (voor 1940)

Het viaduct van Roanne-Coo over de Amblève voor 1940 - met in de verte, richting Stoumont, het tunnelportaal - en hierboven na de heropbouw.
Hieronder het viaduct van Remouchamps, resp. voor de oorlog (stroomopwaarts) en na de heropbouw (stroomafwaarts).
Ci-devant le viaduc de Roanne-Coo, ci-après celui de Remouchamps, tous deux avec leur tablier métallique d'avant-guerre.

Amper bekend zijn de twee andere viaducten tussenin, allebei in de buurt van La Gleize: hiernaast dat van Cheneux (140 m, 9 bogen), en hieronder het lange gebogen viaduct van La Venne (235 m, 15 bogen). Van deze laatste, een van de vijf langste van het net (in metselwerk), hebben we nog geen volledig beeld gevonden of zelf kunnen maken. Maar de foto hierna, gemaakt vanuit een voorbijrijdende trein op 20 december 2007, geeft toch ergens een idee van de lengte van dit kunstwerk.

Ces quatre grands viaducs sur l'Amblève sont tous situés entre Aywaille et Trois-Ponts, sur la ligne 42 aujourd'hui à voie unique et électrifiée. Sur ceux de Remouchamps et de Roanne-Coo, un tablier métallique surplombait la rivière, encadré de 7 à 8 arches en maçonnerie. Dynamités au début de la guerre, ils furent par après remplacés par des arches supplémentaires, portant leur nombre total à 10. Les viaducs de Cheneux (9 arches) et de La Venne, le plus long (15 arches), sont moins connus, et situés dans une partie fort reculée de la vallée de l'Amblève, près de La Gleize (ci-devant le 20 décembre 2007).

BLAIMONT

Het viaduct van Blaimont, zowat halfweg tussen het station Lompret en de halte Virelles, zou je niet meteen verwachten op zo'n relatief vlak tracé als dat van (ex-)spoorlijn 156 doorheen de Fagnedepressie (het verlengde van de Famenne). Toch is daar de vrij diep ingesneden Eau Blanche, die in Nismes samen met de zuidelijker gelegen Eau Noire de Viroin vormt. Met zijn 150 meter en zijn 8 majestueuze bogen vormt het dan ook een indrukwekkende constructie, althans aan de voet ervan, want van op afstand is het vandaag vrijwel onmogelijk om dit kunstwerk in zijn geheel te aanschouwen.

Le viaduc de Blaimont (ou de Virelles, ou de Lompret selon la source) se trouve à mi-chemin entre ces deux localités situées sur l'ex-ligne 156 de feu la Compagnie de Chimay. Avec ses 8 arches, long de 150 m, il surplombe la vallée de l'Eau Blanche, même si un tel ouvrage peut surprendre sur une ligne relativement plane, tracée tout au long de la Fagne, longue dépression qui prolonge la Famenne au-delà de la Meuse. Alors que les années 80 virent naître un certain espoir pour l'avenir de cette portion de la ligne 156, le déclin et l'abandon suivirent assez brutalement, suivis du démontage au début de ce siècle. L'état de l'ouvrage en 2015 ne présageait rien de bon. Mais peu après, les dégats furent réparés en vue de la piste touristique goudronnée établie par après sur l'ancienne plate-forme ferroviaire.

Einde de jaren 80 leek het er even op dat dit deel van lijn 156 nog min of meer een toekomst had, maar midden de jaren 90 kwam daar vrij abrupt een eind aan. Een gemiste kans, want begin deze eeuw werd het spoor dan toch uitgebroken, al kwam de asfaltlaag er pas veel later.

In 2015 zag het ernaar uit dat de natuur het viaduct meer en meer zou inpalmen. Maar kort daarna werd de afbrokkelende rand (hiernaast op 14 april 2015) hersteld met het oog op de aanleg van een toeristische asfaltpiste. Deze kwam er niet lang daarna.

HERMANMONT

Het viaduct van Hermanmont op oorlogslijn 47A, vlakbij Vielsalm, werd hier vroeger al beschreven als merkwaardige spoorwegsite. Hierna vind je enkele beelden van dit 10-bogige kunstwerk dat op 10 mei 1940 gedeeltelijk werd opgeblazen, maar daarna niet meer hersteld, om nog een halve eeuw lang verder af te brokkelen.

Ci-contre quelques vues de cet ouvrage d'art à 10 arches, dynamité le 10 mai 1940, mais jamais reconstruit par après, pour le voir se désintégrer petit à petit, ne laissant qu'un seul pilier surplombant un amas de ruines hétéroclites à ses pieds (ci-devant).
Pour un descriptif détaillé, voir ailleurs sur notre site.

HERBEUMONT

Het ca.175 m lange viaduct van Herbeumont met zijn zeven bogen, bijna 40 m hoog, is een van de bekendste, niet in het minst door de vele kampeerders die zich elk jaar opnieuw nestelen op de camping aan zijn voeten. Om nog maar te zwijgen van de minstens even talrijke kajakkers op de Semois, teminste, als de zomer niet te droog is zoals de jongste tijd al vaker gebeurt.
Dit kunstwerk werd pas in 1915 in dienst genomen, door de bezetter nog wel, in 1915, op de stragegisch belangrijke zijlijn 163A van Bertrix naar Muno, tijdens WO l verlengd tot Carignan. In 1940 werd de zevende boog opgeblazen, maar nadien mooi hersteld.

Na de opheffing van het schaarse reizigersverkeer in 1959 werd de spoorlijn in 1969 voor alle verkeeer gesloten. Drie jaar later lag het spoor er nog (hiernaast op 2 juli 1971), maar de westelijke borstwering brokkelde meer en meer af. Begin 1973 werd de volledige spoorlijn dan toch opgebroken. Vandaag zijn de borstweringen afgebroken en vervangen door een (bovenaan) open kooi, niet alleen om voor de hand liggende veiligheidsredenen, maar ook om potentiële elastiekspringers te ontmoedigen. Door de toenemende vegetatie is het viaduct enkel nog putje winter in zijn geheel waar te nemen. Voor zover wij kunnen nagaan zijn alleen het viaduct zelf en de spoorbedding vanuit Herbeumont verhard.

Grâce au tourisme (camping, kayaks) le viaduc de Herbeumont, mis en service en 1915, compte parmi les plus connus du pays. Avec 7 grandes arches et 175 m de longueur, il surplombe la Semois d'une hauteur de près de 40 m. Déferré début 1973 et dégarni de ses garde-fous, il a été goudronné et équipé d'une sorte de cage de protection.

links het viaduct van Herbeumont op 12 maart 1972, rechts op 20 augustus 2010
let op de 'nieuwe' borstweringen, maar ook op toename van de vegetatie overal rondom én van het kampeertoerisme
près de 40 années séparent ces deux vues du viaduc depuis la route - remarquez la poussée de la végétation tout autour

MAUREPIRE & LA BLANCHE

Viaduc de Maurepire (doc. La Maljoyeuse)

Merkwaardig toch, twee grote viaducten op dezelfde locatie? Toch niet helemaal. In Le Bouissas (Zuid-Frankrijk) zijn het er wel drie dicht bij elkaar. Hier echter, op spoorlijn 163A, tussen Orgéo (Ardoisières) en Cugnon-Mortehan, liggen ze allebei op precies dezelfde plek. Het viaduct van Maurepire met zijn 9 bogen, dwars over de gelijknamige vallei, werd rond 1915 in gebruik genomen. Maar nog geen 30 jaar later werd dit sierlijke kunstwerk opgeblazen door zich terugtrekkende vijandelijke troepen. Hoe erg? Dat zijn we niet te weten gekomen. Wel dat op diezelfde plek een nieuwe en totaal verschillende viaduct kwam dat pas in 1948 voltooid werd en het jaar daarop in gebruik genomen. Niet voor heel lang, want amper 10 jaar later werd het reizigersverkeer op deze spoorlijn (Bertrix-Muno) opgeheven. Nog eens tien jaar verder werd ook de overige bediening stilgelegd - meteen het einde van deze spoorlijn, ditmaal voorgoed.

Viaduc de La Blanche (doc. La Maljoyeuse)

Ces deux ouvrages se trouvent exactement au même endroit sur la ligne 163A, entre Orgéo (Ardoisières) et Cugnon-Mortehan. Le premier, l'élégant viaduc de Maurepire à 9 arches, traversant le vallon du même nom, fut mis en service en 1915, mais détruit en 1944 par des troupes ennemies en retraite. A sa place, un nouvel ouvrage, plus sobre et à 8 arches fut construit et mis en service en 1949 seulement. Déjà 10 ans plus tard la desserte voyageurs fut supprimée, et cette belle ligne abandonnée 10 ans après. Aujourd'hui, l'ouvrage est toujours en place, et accessible à tout randonneur.
Pourquoi ces deux dénominations? Gageons que c'est pour faire une nette différence entre ces deux ouvrages très distincts l'un de l'autre.

Waarom het eerste viaduct niet gewoon herstellen? Wellicht was het hiervoor te zwaar beschadigd. Bovendien was de specifieke bouwstijl ervan niet van die aard om een snelle en betaalbare herstelling mogelijk te maken. Toch niet op zo'n relatief onbelangrijke spoorlijn, hoe spectaculair deze ook was. En dus werd het sierlijke en symmetrisch opgebouwde kunstwerk gewoon vervangen door een sober viaduct met 'slechts' 8 gelijke bogen. Deze staat er nog, gelukkig niet geasfalteerd, maar toch toegankelijk voor trekkers, wandelaars en fietsers.
En die ongewone naamsverandering dan?
Wellicht bedoeld om het wezenlijke verschil tussen beide kunstwerken extra in de verf te zetten.

22 maart 2019

Wat met de exacte lengte van het huidige viaduct?
De cartografische en luchtfotografische bronnen geven opvallend genoeg heel uiteenlopende resultaten, van 106 tot 130 m. Elders vinden we dan weer 133 meter. Daar we niet van plan zijn dit met een lintmeter of meer gesofisticeerde instrumenten te gaan natrekken houden we het vooralsnog bij gemiddeld 120 meter.

Comme la longueur exacte de l'ouvrage actuel ne fait pas l'unanimité des sources cartographiques et aérovisuelles (de 106 à 130 m), et que d'autres nous donnent 133 m, nous optons pour une moyenne de 120 m - jusqu'à nouvel avis.

L'ESTREE

Verrassend genoeg behoort het weinig bekende 270 m lange viaduc de l'Estrée met zijn 16 bogen tot de vijf grootste kunstwerken uit deze rubriek. Het ligt vlak buiten het centrum van Braine-l'Alleud, op het verdwenen baanvak naar Clabecq van spoorlijn 115, waarvan de rails in de loop van 1990 werden opgebroken. Door de almaar verder uitdijende bebouwing in deze regio is het vandaag echter heel moeilijk geworden om dit lange kunstwerk in zijn geheel te kunnen overzien. Heel anders dus dan op de oude zichtkaart hiernaast (op Wiki Braine-l'Alleud), uit de tijd dat het hier nog opvallend landelijk was.

Avec ses 270 m et ses 16 arches le viaduc de l'Estrée se situe parmi les cinq grands ouvrages repris dans cette rubrique. Il se situe à la sortie de Braine-l'Alleud, sur le tronçon abandonné de la ligne 115 vers Clabecq, déferré en 1990.

5 april 2023

Met de oprukkende lentegroei in het verschiet zijn we in allerijl naar ginder getrokken om dit kunstwerk in zijn huidige staat te kunnen vastleggen. Maar dit is slechts ten dele gelukt, niet in het minst doordat heel die omgeving al in die mate ge(sub)urbaniseerd is dat het praktisch niet mogelijk bleek om dit indrukwekkende kunstwerk in zijn geheel te kunnen bekijken, laat staan er foto’s van te maken. Maar ook door de bomengroei op het open gebleven stuk aan de zuidkant (hierboven) bleek dit evenmin mogelijk te zijn.
Alleen het kikkerperspectief aan de voet van het viaduct zelf gaf enig resultaat (hiernaast), ook al kunnen we op de foto hieronder 'maar' 13 van de 16 bogen onderscheiden, en dan nog in tegenlicht. Want door de omringende bebouwing en doordat het viaduct een lichte boog maakt was dit aan de zuidkant gewoon niet mogelijk.

5 april 2023

Intussen waren de werken ter asfaltering van dit voormalige spoorwegtracé volop bezig (5 april 2023). Gelijk werd bovenop het kunstwerk een soort open kooi gemonteerd (hierboven), zoals ook het geval is op het viaduct van Herbeumont. In tegenlicht en aan de voet ervan is daar gelukkig weinig van te merken, maar vanuit zuidelijke richting is dat wel even anders. Heel esthetisch is dat niet, maar uit veiligheidsoverwegingen door de (te) lage borstweringen is deze ingreep zeker gerechtvaardigd.

Aujourd'hui il est toutefois Impossible de capter ce grand viaduc en entier, même en enfilade depuis le pied de celui-ci, du fait de l’urbanisation très poussée tout autour de Braine-l’Alleud, alors qu’au sud du viaduc un groupe de grands arbres en masque presque totalement la vue. Entre-temps, les travaux préalables au goudronnage de l’ancien tracé ferroviaire vont bon train, tandis qu’une sorte de cage ouverte fut placée en-haut du viaduc, pour une question de sécurité bien évidente, même si d’un point de vue d’esthétique c’est bien dommage.

ECAUSSINES-LALAING

Het NMVB-viaduct van Ecaussines dwars door het dorp, maar vandaag behoorlijk moeilijk om in zijn geheel in beeld te krijgen
Le viaduc vicinal d'Ecaussines - aujourd'hui bien difficile à photographier sur toute sa longueur

langs de zuidkant (côté sud) ...

en langs de noordkant (côté nord) (8 februari 2013)

Het enige grote viaduct van deze reeks dat voor de NMVB bestemd was, maar nooit in gebruik werd genomen - zij het dan voor een industriespoor naar een nabijgelegen steengroeve toen het hele project werd afgeblazen (buurtlijn Nivelles-Soignies). Met zijn 12 bogen en ca.120 m lang is hij aldus een unicum, al was het maar omdat het een van de weinige kunstwerken is met die lengte dat in dit land dwars door een bebouwde kom werd gebouwd. Bovenop loopt thans een voet- en fietspad.

Le seul viaduc vicinal de cette série, à 12 arches et long de 120 m environ, construit en plein village. Construit pour la SNCV vers le début
de la première guerre, il ne servit que pour une carrière toute proche, le projet d'une ligne vicinale Nivelles-Soignies ayant été abandonné.

CHINET

Het viaduct van Chinet in de vallei van de Hoyoux, even buiten Huy, is net geen 100 meter lang, maar heeft toch 9 bogen, elk met 8 m spanwijdte. Het ligt op het laatste baanvak van lijn 126, tussen Statte en het bedrijf TDM (Arcelor-Mittal) in Marchin. Samen met de tunnel van Duresse daar vlak achter vormt het een mooi geheel van spoorwegkunstwerken uit een andere tijd, maar stevig genoeg om de tand des tijds te kunnen trotseren. Nu nog hopen dat de spoorlijn daar bovenop in gebruik kan blijven.

Viaduc de Chinet - de oostflank (12 oktober 2018)

Mooi overzicht op de westflank van het Viaduc de Chinet (foto Les Meloures)

Avec à peine 100 m de longueur le viaduc de Chinet sur la vallée du Hoyoux, à la sortie de Huy, compte quand-même 9 arches de 8 m chacune. Avec son voisin le tunnel de Duresse il forme un bel ensemble d'ouvrages ferroviaires sur ce qui reste de la ligne 126 qui voit encore passer les convois desservant Arcelor-Mittal (ex-TDM) près de Marchin.

HAMMERBRÜCKE

Indien je alle bogen meetelt was de Hammerbrücke (bij Hergenrath op lijn 37) met voorsprong de nummer 1, met bovenaan 17 bogen en daaronder nog eens 13, maar met zijn ca.265 m echter niet de langste. Oorspronkelijk lag hij evenwel in Duitsland en kwam pas na WO l bij België, na de hertekening van de staatsgrens in 1919. Zijn verblijf was echter van korte duur, want al in 1940 werd hij door het Belgische leger opgeblazen, en later vervangen door een noodconstructie op zijn restanten (zie bij 'grenslijnen naar Duitsland').

Avec ses 30 arcades il était le champion des viaducs, même si le niveau supérieur n'en comptait 'que' 17, et qu'avec env.265 m il n'est pas le plus long. Allemand de naissance, il devint Belge en 1919, mais succomba en 1940, dynamité par l'armée belge au début de la guerre. Il fut remplacé par une construction de fortune sur ses ruines (voir la rubrique sur les lignes transfrontalières vers l'Allemagne).

DOLHAIN

Het viaduct van Dolhain uit 1843 - de oudste van de reeks - ligt eveneens op lijn 37 naar Duitsland. Met zijn 20 bogen is dit imposante kunstwerk zowat de Belgische tegenhanger van de destijds Duitse Hammerbrücke en ongeveer even lang (ca.260 m). Bij het begin van WO ll had het viaduct van Dolhain echter meer geluk, want hoewel een drietal bogen werden opgeblazen kon het vrij snel worden hersteld. Enkele jaren geleden onderging dit 180 jaar oude kunstwerk een grondige verjongingskuur en is aldus nog een lang leven beschoren, vooral dan in reizigersverkeer.

Sur la même ligne 37 le viaduc de Dolhain (env.260 m), avec ses 20 arches, tient aujourd'hui la palme depuis la destruction du Hammerbrücke, même si en 1940 il dut subir le dynamitage de trois de ses arches, assez vite reconstruites il est vrai. Il y a quelques années, une cure de jouvence devait assurer la longévité de ce bel ouvrage.

30 december 2013

PEDE

Viaduct van de Pede met speciale stoomrit op 3 september 1972

Met zijn 16 grote bogen van gewapend beton, 520 meter lang, 28 m hoog en gebouwd rond 1929 is het viaduct van St-Anna-Pede over de vallei van de Pede meteen de langste én de jongste van de 20 grote boogbruggen van deze reeks. Dit laatste heeft het vooral te danken aan de nieuwe rechtstreekse spoorlijn 50A van Brussel naar Gent uit die periode, en die vandaag het grootste deel van de spoortrafiek in die richting voor haar rekening neemt. In die mate dat deze lijn enkele jaren geleden tot Denderleeuw op 4 sporen werd gebracht. En dus moest dit geklasseerde kunstwerk verbreed worden, wat dan ook gebeurde "met vrijwaring van de oorspronkelijke structuur". Of het resultaat (te zien op het internet) even mooi oogt als het origineel laten we aan ieders oordeel over.

Avec ses 520 mètres le viaduc de la Pede à 16 grandes arches en béton armé, édifié vers 1929, est le plus long mais aussi le plus récent de cette série de grands viaducs à arches. Construit pour la 'nouvelle' ligne 50A, il écoule la plus grosse partie du trafic voyageurs vers l'ouest du pays. Elargi il y a une dizane d'années, vu l'accroissement de ce trafic, sa physionomie actuelle ne semble pas faire le bonheur de tout le monde.

THANVILLE

23 april 2021

Het viaduct van Thanville ligt op de Athus-Meuse (lijn 166), tussen de voormalige stations Pondrôme en Vonêche. Thanville, weinig meer dan een gehucht, had destijds ook een stopplaats, maar deze verdween reeds kort na WO l. Het viaduct zelf telt 15 bogen en is 300 m lang, meteen de derde langste van de hele reeks. De Athus-Meuse werd begin deze eeuw geëlektrificeerd.

Le viaduc de Thanville, un petit hameau situé entre Pondrôme et Vonêche, se trouve sur la ligne 166 et compte 15 arches. D'une portée de 300 mètres il est un des plus longs de cette série. L'Athus-Meuse (lignes 166 et 165) a été électrifiée au début de ce siècle.

WORDT VERVOLGD - A SUIVRE

Bruggen & Viaducten

Ponts & Viaducs

De oude baanbrug van Bascoup

De oude brug over de sporen van lijn 113 uit Piéton, vlak naast de grote sporenwerkplaats aan de ingang van het station Bascoup (het vroegere Bascoup-Chapelle), is niet meer. Al vele jaren stond hij daar te verkommeren - zie beide foto’s, resp. uit 2009 en 2014 - met de vraag ‘hoelang nog?’ Na de opheffing van het reizigersverkeer in 1984, gevolgd door de ontmanteling van het baanvak naar Manage en de afbraak van de seinhuizen, was dit zichtbaar teken van verval misschien wel de voorbode van het definitieve einde, werkplaats incluis, zoals door sommigen gevreesd werd. Maar zie, vanaf 2015 werd het sporenplan rond de sporenwerkplaats – de belangrijkste van het net volgens de netwerkbeheerder – volledig hertekend en vernieuwd, kwam er een nieuwe installatie, en als kers op de taart werd de oude brug begin 2017 afgebroken en vervangen door een gloednieuw maar wel betonnen exemplaar.

Le pont surblombant la ligne 113 près des ateliers de la voie à Bascoup, en piteux état, a vécu. Début 2017, il fut démoli et remplacé par un ouvrage moderne, ponctuant ainsi l'avenir de cette portion de ligne et des ateliers, modernisés eux aussi.

De vergeten brug van St-Katharina-Lombeek

De rails zijn al lang weg, de bermen aan weerskanten afgegraven. Alleen deze brug nog (6 april 2009), over een lokale weg - laatste getuige van de korte spoorverbinding tussen de in 1933 voltooide snellijn 50A (Gent-Brussel) en Essene-Lombeek op de 'oude' lijn 50. Zo konden de sneltreinen uit Oostende en Gent verder naar Brussel-Noord zonder omweg over Denderleeuw, toen de Noord-Zuidverbinding (1952) nog niet bestond. Dit is alvast wat de dienstregeling van 1935 laat uitschijnen. Nadien is ze in onbruik geraakt, of nog even in stand gehouden als dienstspoor of strategische verbinding, tot bij de NMBS de afbraakmicrobe toesloeg. Maar over dit spoortje is verder nergens de minste informatie te vinden, zelfs niet op die inventarissen van het (gewezen) spoorwegnet die absolute volledigheid nastreven. Vandaag is deze betonnen brug nog steeds mooi te zien vanop lijn 50A en lijkt hij wel gegoten om de eeuwigheid te trotseren. Hopelijk komt niemand op de onzalige gedachte dat dit relict toch maar ‘in de weg staat’ en op deze lokale landweg ‘het verkeer hindert’...

Dernier vestige du raccordement direct depuis la 'nouvelle' ligne 50A vers la gare de Essene-Lombeek, sur l'ancienne ligne 50 - vraisemblablement parcouru par les trains directs vers Bruxelles-Nord avant l'ouverture de la Jonction Nord-Midi (1952).

Wideumont - dichtgemetselde brug

Dichtgemetselde tunnelportalen, opgevulde tunnelpijpen, dichtgegooide sleuven en bruggen, zo hebben we er al vele tientallen meegemaakt. Maar een dichtgemetselde brug? En toch. Daarvoor moet je in Wideumont zijn, in de schaduw van de KMI-mast, met deze brug van een lokale weg over de amper tien jaar geleden nogal ‘stoemelings’ opgebroken en nu al dichtgegroeide spoorlijn van Libramont naar Bastogne (16 juli 2016). De juiste toedracht kennen we niet. Was de brug misschien bouwvallig? Doorgaans wordt hij dan verstevigd… of dichtgegooid. Maar dichtgemetseld? Of zit daar een slinkse zet achter? Het is bekend dat voor- en tegenstanders van een heropening mekaar met de nodige (tegen)argumenten om de oren slaan. Is met dit voldongen feit het pleit nu beslecht?
Al weet men nooit. Bastogne is geen onbelangrijke stad. Wat brengt de (verre) toekomst? Een strook grauw asfalt? Of beter?

Chose bizarre que ce pont près de Wideumont, par-dessus la ligne 163 (Libramont-Bastogne et au-delà), aujourd'hui hélas déferrée. Plutôt que de démolir l'ouvrage pour combler la tranchée ferroviaire totalement envahie par la végétation, on l'a simplement muré, comme si c'était un tunnel désaffecté.

St-Nicolas (Liège)

Behoorlijk intrigerend deze oude en meermaals verstevigde brug onder de drukke Rue ST-NICOLAS in de gelijknamige gemeente, hartje Luikse agglomeratie. Hierdoor liep ooit de schimmige en steile lijn 32, van Ans-Est (later Ans) naar Flémalle-Grande. Een ringlijn kun je ze echter niet noemen, en reizigersverkeer heeft ze nooit gehad. Haar enige bestaansreden waren de talrijke steenkoolmijnen op deze steile Maasflank, en toen na de oorlog het baanvak voorbij de brug werd opgebroken ging de kolentrafiek over Ans. Toch bleef het spoor onder de brug door nog in gebruik als kopspoor voor het rangeren van de kolentreinen vanuit de laatste mijn, Espérance & Bonne-Fortune – hoop en goed geluk. Dit laatste heeft echter niet mogen baten.
Vandaag zijn de mijngebouwen en -installaties gesloopt, de spoorlijn uitgebroken, de spoorwegzate naar Ans gebetonneerd (niet geasfalteerd!) en de brug geleidelijk opgevuld. Op deze foto van 22 juni 2007) is de klus bijna geklaard. Twee jaar later al verrees aan de zuidkant (achter de brug) een nieuw gebouwencomplex, beneden bankkantoor, boven appartementen. En aan deze kant? De bakstenen borstwering langs de Rue St-Nicolas staat er nog, de brug ook, en beneden gaapt de diepte van de oude spoorwegsleuf, zij het bijna volledig dichtgegroeid. Al goed dat hier en daar nog een herinnering uit het industrieel verleden overblijft. Maar hoelang nog?

Le pont sous la Rue St-Nicolas, près de Liège, ne mène pas bon train. Lorsqu’après la guerre la voie vers Flémalle-Grande fut démontée, c’est par l’autre bout, vers Ans, que transita le trafic des charbonnages voisins. Toutefois, sous le pont, les rails restèrent en place comme tiroir de manoeuvres pour les convois de la dernière houillère, Espérance & Bonne-Fortune. Aujourd’hui ces installations ont disparu, et la démontage de la voie fut l'occasion rêvée de bétonner l’assiette ferroviaire et de combler la tranchée derrière le pont. Lente agonie presque consommée ce 22 juin 2007. Deux ans plus tard l’immobilier s’était déjà installé sur le site ainsi récupéré. Côté nord par contre le parapet en briques est toujours là, tout comme le pont, surplombant la tranchée envahie par la végétation.

Muizen

Gekneld tussen twee andere bruggen over het donkere water, deze spookbrug op een even raadselachtig spooktracé. Hoewel de in 1984 stellig beloofde stopplaats ‘Plankendaal’ (bij Mechelen) er nooit gekomen is, kan je toch met de trein naar het dierenpark, zij het dan vanaf station Muizen, te voet via een binnenweg. Na 600 meter langs spoorlijn 53A (richting Leuven) duikt het pad in een betonnen koker door de spoorberm en kom je zo terecht langs een van de twee armen van de Barebeek, een traag vloeiende waterloop met grauw, donker water, die wat verder in de Dijle uitkomt en nu en dan de hele omgeving onder water zet. Kort daarna duiken wandelpad en beek onder lijn 27B (naar Hofstade en Vilvoorde). Daar tussenin ligt echter nog een brug, ditmaal zonder sporen, evenmin als op de aanliggende en goeddeels dichtgegroeide spoorberm. Met de vraag waartoe die ooit kan gediend hebben, te meer daar de spoorlijnen rondom nog allemaal in dienst zijn. Een overbodig geworden verbinding naar of uitloper van het veel te grote vormingsstation van Muizen? Zo ziet het er alleszins naar uit. In elk geval een mooi stukje spooktracé, zo’n 800 meter, plompverloren binnenin de spoordriehoek Muizen-Hever-Hofstade (16 september 2008).

Rognon

Beneden, onder het viaduct van de Haute-Franchise, de jungle - al is daar op deze lentefoto (15 maart 2016) niet zoveel van te merken. Boven, een en al landelijke rust en (relatieve) stilte, zeker na de sluiting van de spoorlijn, in juni 1988. Nog geen jaar later werden beide sporen één na één uitgebroken om elders op het net opnieuw te worden gebruikt. Ruim een eeuw lang, sinds de opening in 1867, was het lijnvak Edingen – Braine-le-Comte (lijn 123) een onderdeel van de spoorverbinding Gent – Charleroi. Begin de jaren 80 trof men zelfs al voorbereidingen voor de volledige elektrificatie van deze belangrijke goederenas. Maar ineens koos men voor het vlakkere maar veel langere traject langs de Dender, via Lessines en Jurbise. En vandaag, ruim een kwarteeuw later, zijn grote delen van de sindsdien verlaten spoorbedding zo goed als dichtgegroeid, op 650 meter na, tussen het station en de vertakking van Rognon, waar een toeristisch smalspoor werd aangelegd. Van het station zelf (hier vlakbij) en de aanpalende seinhuizen blijft niets over. Alleen nog een perronboord, waar het stoomtreintje uit Rebecq vandaag zijn eindpunt heeft.

Fotogalerij

Galerie photos

Hierna vind je een reeks foto's van bruggen en viaducten met een spoorwegverleden, op heel verschillende plaatsen. Een aantal onder hen kan binnen afzienbare tijd opgenomen worden in nieuwe dossiers.

Ci-après une série de vues de viaducs et de ponts d'origine ferroviaire à des endroits très différents, certaines pouvant être intégrées dans de futurs dossiers.